Barcelona– miasto w północno-wschodniej Hiszpanii, nad Morzem Śródziemnym, stolica prowincji o tej samej nazwie oraz wspólnoty autonomicznej Katalonii. Drugie co do wielkości miasto Hiszpanii. Główny ośrodek przemysłu kraju (samochody, komputery, prod. chemikaliów, przetwórstwo żywności) i finansowy regionu. Duży port morski oraz port lotniczy – Prat de Llobregat.
Barcelona zajmuje 100,4 km² i liczy 1 502 000 mieszkańców (spis z maja 2001, ale w 1977 – 1 709 000). Aglomeracja Barcelony liczy 3 774 000 mieszkańców (w jej skład wchodzą m.in.: L'Hospitalet de Llobregat, Badalona, Sabadell).
W 1992 r. miasto było gospodarzem letnich igrzysk olimpijskich.
Została założona przez Fenicjan. Powstała w starożytności (III wiek p.n.e.) jako kolonia rzymska, rozwinęła się jako jedna z najważniejszych republik kupieckich w basenie Morza Śródziemnego. Pozostałości po zbudowanych wtedy murach obronnych przetrwały w Dzielnicy Gotyckiej. Przejściowo zajęta przez Kartagińczyków (Hamilkar Barkas), a po drugiej wojnie punickiej przeszła ponownie pod panowanie rzymskie. Po upadku Rzymu zdobyta w 406 przez Swebów i Wandalów a w 416 przez Wizygotów, którzy utworzyli w Hiszpanii własne państwo. Przez krótki czas Barcelona była stolicą państwa Wizygotów.
W roku 712 Barcelona została opanowana przez Maurów. Przez blisko 100 lat znajdowała się pod ich panowaniem. W 801 zdobyta przez syna Karola Wielkiego – Ludwika została stolicą "Marchii Hiszpańskiej", która była buforem między państwem Karola Wielkiego a państwami Maurów. W latach 874-1137 Barcelona była stolicą niezależnego hrabstwa. Później została stolicą Królestwa Aragonii. Po zjednoczeniu z Kastylią w 1479 jej znaczenie spadło. W czasie wojny o sukcesję hiszpańską w latach 1705-1714 Barcelona została ufortyfikowana przez wojska angielskie. W czasie wojen napoleońskich w Hiszpanii w latach 1808-1814 Barcelona była kilkakrotnie widownią walk.
Toledo– miasto w środkowej Hiszpanii (ok.
Gibraltar – skalisty półwysep na południowym wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiegoo, u wyjścia Morza Śródziemnego na Ocean Atlantycki. Gibraltar stanowi terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii.
W 711 roku miejsce lądowania berberyjskiego wodza Tarika (stąd nazwa), który rozpoczął w tym miejscu podbój Hiszpanii przez Arabów. W 1462 roku zdobyty przez wojska chrześcijańskie podczas rekonkwisty. W 1704, podczas wojny o sukcesję hiszpańską zajęty przez Wielką Brytanię, ostatecznie przyznany jej pokojem utrechckim jako wieczysta kolonia. "The Rock" (Skała) miała w przeszłości (i ma nadal) ogromne znaczenie strategiczne, bowiem strzeże Cieśniny Gibraltarskiej, będącej jedynym połączeniem Morza Śródziemnego z Atlantykiem. To znaczenie szczególnie wzrosło w latach II wojny światowej – żadne nawodne jednostki flot Niemiec i Włoch nie mogły się tędy przedostać. Do roku 1943 – tj. do opanowania przez Aliantów północnej Afryki i Sycylii – było to jedyne, oprócz lotnisk na Malcie, lądowisko dla samolotów kursujących na trasie Anglia – Egipt (pomijając krótkie okresy, gdy Alianci mieli w posiadaniu lotniska w Libii).
10 września 1967 przeprowadzono tu referendum, w którym mieszkańcy wypowiedzieli się za pozostaniem Gibraltaru jako terytorium zamorskiego Wielkiej Brytanii. Był to pierwszy akt samostanowienia mieszkańców Gibraltaru i od tego czasu 10 września jest co roku obchodzony jako święto narodowe. Nowa nie kolonialna konstytucja obowiązuje od 2007, ale Wielka Brytania zatrzymała odpowiedzialność za obronę, politykę zagraniczną i finanse.
Saragossa (Zaragoza) –miasto w północno-wschodniej Hiszpanii, przy ujściu rzeki Huerva i Gallego do Ebro, 666 tysięcy mieszkańców (2008), piąte co do wielkości miasto Hiszpanii. Stolica regionu Aragonia i prowincji Saragossa. Ośrodek przemysłowy, handlowy, naukowy, kulturalny i turystyczny.
Obecna nazwa miasta pochodzi od łacińskiego Caesaraugusta, po zdobyciu miasta w VIII w. Maurowie przekształcili ją na Medina Albaida Sarakosta, a Hiszpanie po odbiciu miasta zmodyfikowali na Zaragoza (w języku kastylijskim i aragońskim).
W podróży
